SAS’ ın Arkasındaki Bilim

Beyin araştırmalarındaki son gelişmeler, şu anda İngiltere, İrlanda, Hollanda, Almanya, Polonya, Türkiye ve Kıbrıs’taki SAS Merkezleri ve SAS Sağlayıcıları tarafından araştırılmakta, geliştirilmekte ve uygulanmakta olan SAS yönteminin geliştirilmesini mümkün kılmıştır.

SAS programları, iki beyin yarıküresine ulaşmak ve onları harekete geçirmek için bir araç olarak kulaklıklarla verilen müzik, konuşma ve tonları kullanır. Sağ kulaktan gelen sesler beynin ağırlıklı olarak sol tarafına, sol kulaktan gelen sesler ise beynin sağ tarafına gittiğinden, beyni koordineli bir şekilde harekete geçirmek mümkündür.

SAS, sesin hareketi, zamanlama ve faz varyasyonları, belirli ton farklılıkları ve kulağa özel programlar gibi çeşitli teknikleri kullanan bir dizi benzersiz müdahale programı geliştirmiştir. SAS’a özel Kısıtlamaya Bağlı Dil Terapisi (CILT), konuşmayı teşvik etmeyi, telaffuzu geliştirmeyi ve Disleksinin etkilerini azaltmayı amaçlar. Özel olarak yazılmış terapötik hikayeler de güven ve kendine değer oluşturmak için kullanılır.

SAS programları, farklı düzeylerde aktivasyon yoğunluğu, bir dizi solunum ve beyin dalgası frekansı ve farklı öğeleri kontrollü bir şekilde tanıtan yapılandırılmış diziler kullanılarak bireysel müşterilerin ihtiyaçlarına göre özel olarak uyarlanmıştır.

Danışanlar için süreç basit ve tamamen güvenlidir. Her gün özel olarak işlenmiş sesleri kulaklıkla dinleyerek, beyin sağlıklı bir işleme egzersizi alacaktır. Bunu birkaç hafta boyunca yaparak beyin, daha hızlı ve daha etkili bir şekilde işlemek için yeni ve kalıcı bir alışkanlık oluşturur. Dikkat ve konsantrasyon, okuma, yazma ve konuşma ve davranış sorunları gibi pek çok öğrenme güçlüğü, beynimizin iki yarısını ve onların özel işlem merkezlerini ne kadar iyi kullandığımızla ilgilidir. Bu yeni yöntemin çok heyecan verici olmasının nedeni, çok çeşitli zorluklarla karşılaşan çocuklara ve yetişkinlere günlük yaşamdaki performanslarını artırmalarına yardımcı olabilmesidir.

Tipik bir SAS Nöro-Duyusal Aktivasyon programı aşağıdakiler için tasarlanmıştır:

1. Sesi ve konuşma girdisini tanıma, filtreleme ve işleme yeteneğini geliştirmek amacıyla beyindeki işitsel işleme merkezlerini etkinleştirerek daha az duyusal aşırı yüklenmeye, daha hızlı anlamaya, daha iyi sözlü ifadeye ve daha iyi okuma ve yazmaya yol açar.
2. Duyusal aşırı yüklenmeyi azaltmak ve genel işleyişi iyileştirmek amacıyla beyindeki diğer duyusal işlem merkezlerini (görme, dokunma, koku ve tat) etkinleştirin.
3. Dengeyi, propriyosepsiyonu, ince ve kaba motor becerileri ve görsel takibi geliştirmek amacıyla denge (vestibüler) sistemini etkinleştirin.
4. Konuşma tanıma, daha hızlı anlama ve daha iyi sözlü ifadeyi geliştirmek amacıyla sağ kulak hakimiyetini teşvik edin.
5. Beyindeki işlemeyi hızlandırmak amacıyla hemisferler arası bütünleşmeyi teşvik edin, bu da daha iyi bir anlayışa ve gelişmiş duygusal esenliğe yol açar.
6. Hastayı rahatlatmak veya harekete geçirmek amacıyla nefes ritimlerini değiştirin ve dikkat eksikliği, hiperaktivite ve konuşma güçlüklerinin altında yatan neden olabilecek beyin dalgası alışkanlıklarını değiştirin.
7. Kendine değer, güven ve motivasyon oluşturmak amacıyla inanç sistemlerini değiştirin.

SAS metodolojisi ayrıntılı olarak açıklanmıştır.

İşe yarayan bir müdahale yöntemini keşfetmek bir şey, ama neden ve nasıl çalıştığını açıklamak tamamen farklı bir şey. Bunun ünlü bir örneği, dünyada en yaygın kullanılan ilaçlardan biri olan Aspirin’dir. Antik çağlardan beri, bazı bitki özlerinin baş ağrılarını, ağrıları veya ateşleri azaltmaya yardımcı olduğu bilinmektedir. Modern tıbbın babası Hipokrat (yaklaşık MÖ 400), söğüt ağacının kabuğu ve yapraklarının bu özelliklere sahip bir toz yapmak için nasıl kullanılabileceğini açıklamıştır. 1800’lerin ortalarına kadar bu doğal Aspirin laboratuvarlarda üretilmeye başlandı ve 1900’lerin başlarında Aspirin tıpta bilinen bir isim haline geldi. 1960’lı yıllara kadar Aspirin’in etkisinin ardındaki temel mekanizmalar araştırılmadı ve bugün bile daha fazla araştırılmaya devam ediyor.

Bu yazıda, bunun devam etmekte olan bir çalışma olduğunu tam olarak bilerek, SAS nöro-duyusal aktivasyon yönteminin altında yatan bilimsel temelleri özetleyeceğim. SAS’ın bir dizi eğitim ve akademik araştırma kuruluşuyla birlikte aktif olarak sürdürdüğü, temel nörobilim ve metodolojinin etkililiği ve etkililiği konusunda daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir. Elli yıl önceki Aspirin’den farklı olarak, yöntemin etkinliğini gözlemledik ve şimdi müdahale tekniğinin altında yatan temel mekanizmaları araştırıyoruz. Bununla birlikte, yöntemin altında yatan varsayımlar, aşağıda özetlendiği gibi, sağlam bilimsel bilgiye ve mevcut onaylanmış araştırmaya dayanmaktadır.

Beyin değişebilir mi?

Önerilen SAS yöntemi, yalnızca beyin duyular yoluyla dış uyaranlara yanıt olarak değişebiliyorsa değerli olacaktır. 20. yüzyılın sonlarına kadar bunun imkansız olduğu düşünülüyordu, ancak beyin plastisitesi üzerine yapılan daha yeni araştırmalar, beynin olağanüstü değişme yeteneğine işaret ediyor:

İnsan davranışının kaynağı olarak beyin, tasarımı gereği çevresel değişiklikler ve baskılar, fizyolojik değişiklikler ve deneyimlerle şekillenir. Bu, öğrenme, büyüme ve gelişme mekanizmasıdır – herhangi bir sinir sisteminin girdisindeki veya onun afferent bağlantılarının hedeflerindeki veya taleplerindeki değişiklikler, davranış, anatomi ve fizyoloji düzeyinde kanıtlanabilecek sistemin yeniden düzenlenmesine yol açar. ve hücresel ve moleküler seviyelere kadar.

Bu nedenle, esneklik, sinir sisteminin ara sıra ortaya çıkan bir durumu değildir; bunun yerine sinir sisteminin yaşam boyu devam eden normal halidir. Herhangi bir duyusal veya bilişsel teorinin tam ve tutarlı bir açıklaması, sinir sisteminin ve özellikle beynin, girdi ileticilerindeki ve çıktı hedeflerindeki değişikliklere yanıt olarak sürekli değişikliklere uğradığı gerçeğini çerçevesine oturtmalıdır. Yaygın olarak kabul edilen plastisite kavramının zımnen, tanımlanabilir bir başlangıç noktası olduğu ve ardından değişimin kaydedilebileceği ve ölçülebileceği kavramı vardır. Aslında, böyle bir başlangıç noktası yoktur, çünkü herhangi bir olay hareketli bir hedefe, yani önceki olaylar tarafından tetiklenen veya içsel yeniden modelleme faaliyetinden kaynaklanan sürekli değişime uğrayan bir beyine düşer. Bu nedenle beyni, plastisite dediğimiz bir dizi değişikliği harekete geçirebilen durağan bir nesne veya plastisite tarafından yönlendirilen düzenli bir olaylar akışı olarak düşünmemeliyiz. Bunun yerine, sinir sistemini, plastisitenin ayrılmaz bir özelliği olduğu ve her duyusal girdinin, motor eylemin, ilişkilendirmenin, ödül sinyalinin, eylem planının veya farkındalığın zorunlu sonucu olan sürekli değişen bir yapı olarak düşünmeliyiz. Bu çerçevede, organik temelli işlevlerden farklı olarak psikolojik süreçler veya işlev bozuklukları gibi kavramlar bilgilendirici olmaktan çıkar. Tıpkı beyin devrelerindeki değişikliklerin davranışsal değişikliklere yol açacağı gibi, davranış da beyin devrelerinde değişikliklere yol açacaktır. (Pascual-Leone ve diğerleri, 2005) [1] Bunun yerine, sinir sistemini, plastisitenin ayrılmaz bir özelliği olduğu ve her duyusal girdinin, motor eylemin, ilişkilendirmenin, ödül sinyalinin, eylem planının veya farkındalığın zorunlu sonucu olan sürekli değişen bir yapı olarak düşünmeliyiz. Bu çerçevede, organik temelli işlevlerden farklı olarak psikolojik süreçler veya işlev bozuklukları gibi kavramlar bilgilendirici olmaktan çıkar. Tıpkı beyin devrelerindeki değişikliklerin davranışsal değişikliklere yol açacağı gibi, davranış da beyin devrelerinde değişikliklere yol açacaktır. (Pascual-Leone ve diğerleri, 2005) [1] Bunun yerine, sinir sistemini, plastisitenin ayrılmaz bir özelliği olduğu ve her duyusal girdinin, motor eylemin, ilişkilendirmenin, ödül sinyalinin, eylem planının veya farkındalığın zorunlu sonucu olan sürekli değişen bir yapı olarak düşünmeliyiz. Bu çerçevede, organik temelli işlevlerden farklı olarak psikolojik süreçler veya işlev bozuklukları gibi kavramlar bilgilendirici olmaktan çıkar. Tıpkı beyin devrelerindeki değişikliklerin davranışsal değişikliklere yol açacağı gibi, davranış da beyin devrelerinde değişikliklere yol açacaktır. (Pascual-Leone ve diğerleri, 2005) [1] organik temelli işlevlerden veya işlev bozukluklarından farklı olarak psikolojik süreçler gibi kavramlar bilgilendirici olmaktan çıkar. Tıpkı beyin devrelerindeki değişikliklerin davranışsal değişikliklere yol açacağı gibi, davranış da beyin devrelerinde değişikliklere yol açacaktır. (Pascual-Leone ve diğerleri, 2005) [1] organik temelli işlevlerden veya işlev bozukluklarından farklı olarak psikolojik süreçler gibi kavramlar bilgilendirici olmaktan çıkar. Tıpkı beyin devrelerindeki değişikliklerin davranışsal değişikliklere yol açacağı gibi, davranış da beyin devrelerinde değişikliklere yol açacaktır. (Pascual-Leone ve diğerleri, 2005) [1]

Böylece beyin, duyusal ve motor girdilerin bir sonucu olarak yapısını sürekli olarak değiştirir. Başka bir çalışma, tekrarlanan bilişsel ve duyusal girdilerin bir sonucu olarak kalıcı, uzun vadeli değişikliklerin meydana gelebileceğini göstermiştir.

Kapsamlı navigasyon deneyimine sahip, lisanslı Londra taksi şoförleri olan insanların beyinlerinin yapısal MRG’leri analiz edildi ve taksi kullanmayan kontrol deneklerininkilerle karşılaştırıldı. Taksi sürücülerinin arka hipokampusları, kontrol deneklerininkine göre önemli ölçüde daha büyüktü.

Hipokampal hacim, taksi şoförü olarak geçirilen süre ile ilişkilidir.

Görünüşe göre sağlıklı yetişkin insan beyninin yapısında çevresel taleplere yanıt olarak yerel plastik değişim kapasitesi var. (Maguire ve diğerleri, 2000) [2]

Dolayısıyla beyin plastisitesi fonksiyonel bağlantılarla sınırlı değildir, aslında kalıcı fizyolojik değişikliklerle sonuçlanabilir. Daha genç deneklerle sınırlı değildir ve daha yaşlı yetişkinlerde gerçekleşebilir.

(C)APD [(Merkezi) İşitsel İşleme Bozuklukları] için müdahale, yoğun eğitim yoluyla davranış değişikliği üretmede işitsel plastisitenin kilit rolünü gösteren nörobilimdeki ilerlemeler nedeniyle son zamanlarda çok ilgi gördü. İşitsel süreçleri geliştirmek için çeşitli işitsel eğitim prosedürlerinin belgelenmiş potansiyeli ile, artık beyni ve dolayısıyla belirli işitsel eksiklikleri hedef alan çeşitli multidisipliner yaklaşımlar aracılığıyla bireyin işitsel davranışını değiştirme fırsatı mevcuttur. Terapiyi müşterinin profiline (örneğin, yaş, biliş, dil, entelektüel kapasite, eşlik eden hastalıklar) ve işlevsel eksikliklere uyacak şekilde özelleştirmek, tipik olarak aşağıdan yukarıya ve yukarıdan aşağıya yaklaşımların bir kombinasyonunu içerir. (Amerikan Odyoloji Akademisi, 2003) [3]

İşitsel eğitim, beynin gelen bilgileri işleme veya tepki verme şeklini değiştirebilir.

Beyne giden bir yol.

Beyni ve tercihen her yarım küreyi ayrı ayrı aktive etmek için beyne giden bir yola ihtiyacımız var. İnvaziv cerrahi, kimyasal veya transkraniyal manyetik stimülasyon tekniklerini dikkate almadığımız için, ana giriş noktaları bize duyusal sistemler tarafından sunulanlar olacaktır. En umut verici beş duyu modu görsel, işitsel, dokunsal, vestibüler ve propriyoseptif sistemlerdir. Koku alma (koku) ve tat alma (tat alma) sistemleri çoklu duyusal öğretim ortamlarında sınırlı bir şekilde kullanılabilir, ancak yoğun, hızlı değişen, uyarım için kontrol edilmesi zordur ve burada dikkate alınmaz.

Giriş kanalları olarak dokunsal, vestibüler ve propriyoseptif sistemleri kullanan, hareket ve dokunmaya dayalı çok çeşitli müdahale teknikleri vardır. Bu yöntemlerin çoğunun avantajı, özel ekipman gereksiniminin asgari düzeyde olması ve ev programları da dahil olmak üzere çoğu ortamda kolay uygulanmasıdır. Dezavantajı, danışanın işbirliğini ve belirli bir düzeyde yeteneğini gerektirmesi ve etkinliğin genellikle yalnızca birkaç aylık günlük egzersizlerden sonra elde edilmesidir. Programların süresi genellikle müşterinin egzersizleri evde yürütmesini gerektirir, bu da programın erken kesilmesine yol açabilir. SAS Merkezlerinde, genellikle SAS işitsel aktivasyon yöntemini bir dizi harekete dayalı müdahale tekniğiyle tamamlarız.

Bilişsel tabanlı görevlerin kullanıldığı geleneksel eğitimde görsel ve işitsel sistemler tercih edilen giriş noktalarıdır. Bu şüphesiz öğretim için ana yöntem olmaya devam edecektir. Ancak, uygun yaşta gelişimsel dönüm noktalarına ulaşılamadığı, öğrenme başarısının geri kaldığı veya biliş, sosyal beceriler, duygusal veya davranışsal olgunlukta gelişme eksikliği nedeniyle günlük yaşamın etkilendiği durumlarda farklı bir yaklaşım gerekebilir. Geleneksel yöntemler gerekli sonuçları elde edemediğinde, daha az bilişsel ve daha doğrudan duyusal bir yaklaşım uygun olabilir.

Tüm duyusal girdilerin görsel sistemi, beyne giden tüm bilgi akışının yaklaşık %90’ını oluşturur. Bu nedenle, duyusal temelli bir müdahale tekniği için birincil adaydır. Beyni görsel modalite yoluyla etkilemeyi amaçlayan birkaç bilişsel olmayan yöntem vardır. Bununla birlikte, bireysel beyin yarıkürelerini aktive etmek istiyorsak, uyaranın her bir görsel alana ayrı ayrı sunulması gerekir ve bu, ya görsel dikkatin herhangi bir zamanda odağının nerede olduğunu bilmeyi ya da danışanın işbirliğini ve dikkatini gerektirir. Bu komplikasyon, optik sinir yollarının düzeninden kaynaklanmaktadır. Beyindeki optik kiazmada her iki gözden gelen bilgi görme alanına göre bölünür. Görüş alanının karşılık gelen yarıları (sağ ve sol), sol ve sağ hemisferlere gönderilir, sırasıyla. Böylece, birincil görsel korteksin sağ tarafı, her iki gözün görüş alanının sol yarısıyla ve benzer şekilde sol hemisferle ilgilenir. Görüş alanının merkezindeki küçük bir bölge, her iki yarım küre tarafından işlenir. Bu nedenle, yeni göz izleme teknolojisi gelecek için fırsatlar sunsa da, her yarımküreyi ayrı ayrı güvenilir bir şekilde etkinleştirmek şu anda zordur.

İşitme sistemi, duyulardan biri aracılığıyla beynin duyusal aktivasyonu düşünüldüğünde başka bir birincil adaydır. Tam oturan kulak koruyucu kulaklıkların kullanımıyla her kulağa ayrı erişim elde etmek kolaydır. Ses, iç kulakta nöral sinyallere dönüştürüldükten sonra, Weihing ve Musiek (2007) [4] tarafından açıklandığı gibi, durum daha karmaşık hale gelir:

Santral işitsel sinir sisteminde periferden işitsel kortekse uzanan iki ana yol vardır. Bu iki yoldan daha güçlü olanı, sol çevreyi sağ yarıküreye ve sağ çevreyi sol yarıküreye bağlayan kontralateral bağlantılardan oluşur. Bununla birlikte, örneğin sol periferi sol yarım küreye bağlayan daha zayıf ipsilateral bağlantılar da vardır (Pickles, 1982) [5]. Hayvan modellerinin gösterdiği gibi, kısmen merkezi sinir sisteminde daha fazla kontralateral bağlantı olduğu için ipsilateral bağlantılar daha zayıf olabilir. (Rosenzweig, 1951) [6]; (Tunturi, 1946) [7]

Bu iki yolun kullanımı, stimülasyon moduna bağlıdır. Bir uyaran monotik olarak sunulduğunda, nöral sinyali beyne getirmek için hem kontralateral hem de ipsilateral yollar kullanılır. Örneğin, sağ kulağa “sosisli sandviç” sunulursa, ipsilateral bağlantılar sinyali sağ hemisfere, kontralateral bağlantılar ise sinyali sol hemisfere getirir. Bununla birlikte, uyaranlar dikotik olarak eşit duyum seviyelerinde sunulduğunda durum değişir. Kontralateral bağlantılar sinyali taşımaya devam edecek, ancak ipsilateral bağlantılar artık bir dereceye kadar bastırılacaktır (Hall & Goldstein, 1968) [8]; (Rosenzweig, 1951) [6]. Bu, dikotik koşullar altında,

Dikkatlice tasarlanmış dikotik (her iki kulağı kullanarak) sinyalleri kullanarak, yalnızca sınırlı miktarda ipsilateral (aynı taraf) stimülasyonla her bir hemisfere ayrı ayrı ulaşmak mümkündür. Ancak gerekirse, sinyalin amplitüd ve zamansal (zaman) özelliklerini ayarlayarak ipsilateral yolları güçlendirmek de mümkündür.

İşitme sistemini beyne ulaşmak için kullanmanın büyük bir avantajı, işitsel işlemin günde 24 saat, uyanık veya uykuda, dikkat edilip edilmediğinde gerçekleşmesidir. Bu, yeteneklerine, dikkatlerine veya işbirliğine bakılmaksızın hemen hemen tüm müşterilere uyacak bir metodolojinin geliştirilmesine izin verir. Bir diğer önemli avantajı da, bireyin gelişimindeki en önemli gelişimsel kilometre taşlarından biri olan konuşmanın üretilmesinde çok önemli rol oynayan beyindeki konuşma ve dil merkezlerine ulaşabilmesidir.

SAS’ın şu anda beyne ana giriş noktası olarak işitsel sistemi kullanan yöntemlerde uzmanlaşması yukarıdaki nedenlerden dolayıdır.

Yarımküreler arası iletişim ve senkronizasyonun rolü.

İki beyin yarıküresi arasındaki ana lif yolunun, korpus kallosum’un, beynin çeşitli fonksiyonlarının iletişiminde ve senkronizasyonunda oynadığı rol, yoğun bir araştırma alanıdır. Bununla birlikte, korpus kallozumun transfer fonksiyonunun zayıf işleyişini bir dizi öğrenme güçlüğüne bağlayan artan sayıda kanıt vardır. Duyusal işlemleme, anlama, hafıza, yaratıcılık, okuma yeteneğinin tümü, hemisferler arası çeşitli eksikliklerle ilişkilendirilmiştir.Bir bütün olarak, bu bulgular entegre beyaz cevher yollarının yaratıcılığın altında yattığını göstermektedir. Bu yollar, uzak beyin bölgelerindeki bilgileri birbirine bağlayan ve yaratıcılığı destekleyen çeşitli bilişsel işlevlerin altında yatan ilişkilendirme kortekslerini ve korpus kallosumu içerir. Bu nedenle, sonuçlarımız, yaratıcılığın farklı beyin alanlarında ve mimarilerinde tutulan kavramsal olarak uzak fikirlerin entegrasyonu ile ilişkili olduğu ve yaratıcılığın çeşitli üst düzey bilişsel işlevler, özellikle ön lobunkiler tarafından desteklendiği fikirleriyle uyumludur. (Takeuchi ve diğerleri, 2010) [9]

Kallosum aracılığıyla hemisferler arası etkileşim çoğunlukla duyusal bilgi aktarımı ve hemisferler arasındaki işlemeyi koordine etmek için bir mekanizma olarak tasavvur edilse de, burada kallosumun dikkat işlemede de önemli bir rol oynadığı öne sürülecektir. (Banich, 1998) [10]

Mevcut deneyde, işitsel bir zamansal model eşleştirme görevinin seçim taleplerini manipüle ederek IHI’nin (Inter-Hemisferik Etkileşim) görsel sistem dışındaki dikkat kapasitesini artırıp artırmadığını araştırıyoruz. IHI’nin işitsel sistemdeki dikkat kapasitesini genişlettiğini bulduk. Bu, IHI gerektirmenin faydalarının, belirli bir duyusal modalitenin organizasyonundan ziyade dikkat kapasitesindeki işlevsel bir artıştan kaynaklandığını göstermektedir. (Scalf ve diğerleri, 2009) [11]

Bu çalışmada, disleksiye eşlik ettiği ve bir dereceye kadar açıkladığı düşünülen eksikliklerden üçüne odaklandık: anormal hemisferik asimetri modeli, anormal hemisferik iletişim ve anormal motor kontrol. (Velay, 2002) [12]

EEG fotik sürüşünün spektral ve tutarlılık özellikleri, otistiklerde gizli anormal interhemisferik asimetrinin farklı yönlerini gösterir: sağ hemisfer “hiporeaktivite” ve sol hemisferde muhtemelen telafi edici nitelikte potansiyel “hiper-bağlantısallık”. (Lazarev ve diğerleri, 2010) [13]

Muhtemelen korpus kallosum disfonksiyonunu yansıtan interhemisferik bilgi entegrasyonunda eksiklikler gösterdiklerini gösteren yeni kanıtlar sunuyoruz. Zaman sınırlı denemeler sırasında performansları anormaldi ve bu da hemisferik iletişimin yetersiz olduğunu gösteriyordu. Temel işlevi hemisferler arasında bilgi alışverişine izin vermek olan korpus kallosumun (CC) başka bir ana yapısının işlev bozukluğuyla uyumlu yeni bir bilişsel eksiklik seti sunuyoruz. Burada rapor edilen sonuçlar, Alzheimer hastalarının, bölünmüş beyinli deneklerde, yani inatçı epilepsiyi hafifletmek için CC’leri kesilen hastalarda görülene benzer bir yapıda interhemisferik bir kopukluk sendromu gösterdiğini göstermektedir. (Lakmache ve diğerleri, 1998) [14]

SAS, korpus kallozum yoluyla yarıküreler arası iletişim sinyallerini indüklemek için bir kulaktan diğerine hareket eden nokta ses kaynaklarını kullanır.

Müziği bir aktivasyon sinyali olarak kullanmak.

Müziği bir aktivasyon sinyali olarak kullanmak mantıklı bir seçim gibi görünebilir, ancak aynı zamanda beyin gelişimi ve nörorehabilitasyon ile ilgili, müziğin neden olduğu nöroplastisite hakkında önemli bilgiler sunan son araştırmalarla da desteklenmektedir (Amagdei ve diğerleri, 2010) [15]. Müziğin duygusal etkisi, dikkatin sürdürülmesine ve konsantrasyon süresinin uzatılmasına da yardımcı olabilir. Müziğin yapısı, Sridharan ve diğerleri, (2007) [16] tarafından özetlendiği gibi, duyusal girdiyle başa çıkmada önemli olan beynin bölümleme işlevini güçlendirmeye yardımcı olabilir:

Olay segmentasyonu, nesne tanımlama ve özellik çıkarma için temeldir. Gerçek dünya tipik olarak duyusal sistemlerimizi sürekli bir farklılaşmamış bilgi akışı ile sunar. Bu bilgiyi anlamlandırmak için, beynin gelen uyaran akışını anlamlı birimlere ayırması veya parçalara ayırması gerekir; bunu girişten başlangıçlar, bitişler ve olay sınırları hakkında bilgi çıkararak gerçekleştirir.

Müzik, tüm insan kültürlerinde doğuştan vardır ve müziği takdir etme yeteneğinin, açık bir eğitim olmadan bile gelişebileceğini gösteren kanıtlar vardır (Trehub, 2003) [17]; bu nedenle müzik, ekolojik olarak geçerli bir işitsel uyaran olarak kabul edilir. Konuşma gibi, müzik de hiyerarşik olarak düzenlenir (Cooper & Meyer, 1960) [18]; (Lehrdahl ve Jackendoff, 1983) [19]; müzikteki algısal olay sınırları, farklı tonlar, ritmik motifler, cümleler ve hareketler dahil olmak üzere, iyi tanımlanmış birkaç hiyerarşik seviyede ve zaman ölçeğinde mevcuttur.

Tek bir çalışmadaki bitişik hareketler genellikle bir dizi farklı ipucu ile sınırlandırılır: tempodaki değişiklikler (kademeli yavaşlama), tonalite (tonik veya anahtar merkezdeki değişiklikler), ritim, perde, tını, kontur ve sınır sessizlikleri (kademeli düşüş) yoğunluk). Her hareket birkaç ila on dakika veya daha fazla sürebilirken, hareketler arasındaki geçişler birkaç saniyelik zaman ölçeğinde gerçekleşir. Hareket geçişleri, büyük ölçekli bir müzik bestesini tematik olarak tutarlı alt bölümlere ayırarak, bu tür uzun zaman ölçekli yapısal değişiklikleri sınırlayan, algısal olarak belirgin olay sınırlarıdır.

Müzikte bu tür bölümleme süreçlerini incelemek, konuşma ve işaret dili, görsel algı ve dokunsal algı gibi diğer alanlardaki benzer süreçlere açılan yararlı bir pencere olabilir.

SAS, programlarının birçoğunda filtreleme ve işlemeden önce ses kaynağı olarak klasik müziği kullanır.

Beyindeki dil ve konuşma merkezleri.
Dil anlayışının gelişimi ve konuşma üretimi kilit gelişimsel kilometre taşlarıdır ve bu alanlardaki gecikmeler çocuğun yetenekleri üzerinde büyük bir etkiye sahip olacaktır.

Modern tıbbi görüntüleme teknikleri, beynin bir dizi bölgesinin dil ve konuşma işlemeye dahil olduğunu göstermektedir. Sağ elini kullanan kişilerin yüzde 98’inde sol yarımküre baskınken, solak kişilerde de yüksek bir sol baskınlık gözleniyor. Bununla birlikte, sağ yarımküre konuşmanın prozodisinde, ritminde, vurgusunda ve tonlamasında önemli bir rol oynar.

İnsan beyninin supratemporal düzlemindeki yapısal asimetriler, dilin ağırlıklı olarak sol yarıküreye lateralizasyonunun anatomik temeli olarak sıklıkla belirtilir. Bununla birlikte, işitsel işlem akışında daha önceki olaylara aracılık eden yapılar için benzer asimetriler bulunur, bu da işlevsel yanallaşmanın birincil işitsel korteks düzeyinde bile meydana gelebileceğini düşündürür. Bu hipotezi, mono olarak sunulan tonlara insan işitsel korteks tepkilerini değerlendirmek için fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme kullanarak test ettik. Sessizliğe göre, her iki kulağa ayrı ayrı sunulan tonlar, birincil işitsel korteksin yeri olan sol Heschl girusunda sağdan daha fazla aktivasyon üretti. (Devlin ve diğerleri, 2003) [20]

Yarım küreye özgü işitsel uyarım, beyindeki dil merkezlerini harekete geçirmenin bir yolu olabilir ve baskın olmayan yarım küreyi bastırabilir.

Sonuçlar, kızlarda daha yüksek doğum öncesi testosteron maruziyetinin sol yarıkürede dil işlemeyi kolaylaştırdığını, oysa erkeklerde korpus kallosum yoluyla bilgi transferini azalttığını gösteriyor. (Şehvet ve diğerleri, 2010) [21]

Müdahalenin müşterinin profilini karşılayacak şekilde özelleştirilmesi için cinsiyete özel program tasarımı gerekebilir.

Kulak hakimiyetinin önemi.

Çoğu insan için sağlak mı yoksa solak mı olduğunu biliyoruz, çünkü sadece küçük bir kısmı çok yönlüdür (sağ ve sol eli eşit şekilde kullanır). Ancak kulak hakimiyetini gözlemlemek o kadar kolay değildir ve kulak hakimiyetinin konuşma ve dil gelişimi üzerinde önemli bir etkiye sahip olabileceği yaygın olarak bilinmemektedir.

Dil işlemede sağ kulak avantajı, etkileşim halindeki birkaç faktörden kaynaklanabilir. Özellikle sağ elini kullanan kişilerde sol yarıküre, dil işlemede uzmanlaşmıştır. Kimura, ipsilateral işitsel yollar boyunca gönderilen sol kulağa iletilen işitsel girdinin sağ kulaktan gelen bilgiler tarafından bastırıldığını öne sürdü. İlk olarak kontralateral sağ hemisfere ulaşan sol kulağa gelen girdi, korpus kollozum aracılığıyla dil işleme alanlarının bulunduğu sol hemisfere aktarılmalıdır. Dil bilgisinin sağ yarıküreden sol yarıküreye aktarılması, işlemede hafif bir gecikmeye neden olur. Sağ kulak için böyle bir aktarım gecikmesi bulunmaz, dolayısıyla konuşmayı işlemek için sağ kulak tercih edilir. (Kimura, 1961) [22]

Sağ kulak tercihi, iletişim stratejilerini ve davranışlarını da etkileyebilir:

Yazarlara göre, birlikte ele alındığında, bu sonuçlar, sözlü iletişim için sağ kulak/sol yarımküre avantajını ve yaklaşma ve kaçınma davranışı için beynin iki yarısının ayırt edici uzmanlığını doğrulamaktadır. (Tommasi ve Marzoli, 2009) [23]

Kulak hakimiyeti, kekemelik / kekemelik gibi konuşma engellerinde de rol oynayabilir:

Kekeleyen ve kekeme olmayan insanlar arasında dilsel işlemlerde farklılıklar olduğuna dair kanıtlar vardır.(Ward, 2006) [24] Kekeleyen yetişkin insanların beyin taramaları, duygularla ilişkili olan sağ yarıkürenin aktivasyonunun, kekemeliğe göre daha fazla olduğunu bulmuştur. konuşma ile ilişkili sol yarımkürede. Ayrıca sol işitsel kortekste azalmış aktivasyon gözlenmiştir. (Gordon, 2002) [25]; (Gitar, 2005) [26]

Zamansal işleme, faz kaydırma, yoğunluk ve hareket kontrolünün kullanılmasıyla, dinleyicinin dikkatini belirli bir kulağa yönlendirmek mümkündür, bu da daha uzun vadede kulak tercihi alışkanlıklarının değişmesine neden olabilir.

Zeka ve öğrenme güçlüğü ile bağlantılı frekans ayırt etme yeteneği.

Farklı frekanslara (tonlara) sahip sesleri birbirinden ayırt edebilmemiz, elbette müzisyen değilseniz, günlük hayatta pek pratik kullanımı olmayan oldukça teknik bir konu gibi görünebilir. Bununla birlikte, bu frekans ayırt etme yeteneğini öğrenme yeteneği ve zeka ile ilişkilendiren artan sayıda kanıt vardır.

Bu çalışma, frekans ayırt etme yeteneğinin zeka ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. (Langille, 2008) [27]

Çok pratik bir düzeyde, frekans ayrımcılığındaki gelişmeler, gelişimsel Disleksi gibi durumlarda yardımcı olabilir.

Gelişimsel disleksiklerin işitsel frekansı zayıf bir şekilde ayırt ettiği bildiriliyor. (Fransa ve diğerleri, 2002) [28]

Standart SAS programları, frekans ayrımını güçlendirmek için tasarlanmış öğeler içerirken, SAS Merkezlerinde özellikle bu yeteneği hedefleyen uzman eğitim oturumları sağlıyoruz.

‘Varlık durumumuz’ ile ilgili beyin dalgaları.

İnsanlarda beyin dalgaları, yaklaşık yüz yıl önce EEG (elektroensefalografi) ölçümlerinin uygulanmasıyla keşfedildi. Kısa süre sonra, belirli frekans bantlarının tipik varlık durumlarıyla ilişkili olduğu anlaşıldı, ancak son araştırmalar bu ayrımların daha önce inanıldığı kadar net olmadığını gösteriyor. Ana beyin dalgası frekans bantları şunlardır:

Delta (4 Hz’in altında) N3 yavaş dalga uykusunun en derin aşamalarıyla ilgilidir. Delta dalgaları, uyku sırasında sağ hemisfer hakimiyeti ile bir lateralizasyon gösterir (Mistlberger ve diğerleri, 1987) [29]. Bozulmuş delta dalgası aktivitesi, dikkat eksikliği bozukluğu (ADD) ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) ile ilişkilidir (Clarke ve diğerleri, 2001) [30].

Teta (4 – 7 Hz.) Uykulu, meditatif veya uyku durumlarıyla ilişkilidir. Araştırmalar, Theta ritminin mekansal öğrenme ve gezinme ile ilgili olduğunu göstermektedir (Buzsáki, 2005). [31]

EEG tutarlılık analizi ile hatırlanan ve unutulan sözlü isimlerin işlenmesi arasındaki fonksiyonel ve topografik farklılıklar gösterilmiştir. Daha sonra hatırlanan isimler, sunulan kelime kategorisine (somut veya soyut isimler) bakılmaksızın, ön ve arka beyin bölgeleri arasındaki artan nöronal senkronizasyon (= işbirliği) ile ilişkiliydi. Bununla birlikte, teta tutarlılığı, somut ve soyut isimlerin kodlanması sırasında topografik farklılıklar sergilemiştir, bu sayede ilki daha yüksek kısa menzilli (esas olarak hemisfer içi), daha sonra daha yüksek uzun menzilli (esas olarak interhemisferik) tutarlılıkla ilişkilendirilmiştir. Bu nedenle, teta senkronizasyonu, görev talebi arttığında ve daha verimli bilgi işleme gerektiğinde her zaman meydana gelen genel bir olgudur. EEG tutarlılığının ölçümü, farklı kelime sınıflarının hafıza kodlaması sırasında ilgili beyin bölgelerinin nöronal etkileşimi hakkında yeni bilgiler verir. (Weiss ve diğerleri, 2000)[32]

Alfa (8 – 12 Hz.) Gevşemiş uyanıklık ve REM (Hızlı Göz Hareketi) uykusu ile ilgilidir. Alfa beyin dalgaları gözler kapalıyken artar.

Beta (13 – 30 Hz.) Normal uyanık bilinçle ilişkilidir. aktif, meşgul veya endişeli düşünme ve aktif konsantrasyon.

Gama (30 Hz’den fazla) Bilişsel işleme ve yarıküreler arası senkronizasyonla ilgilidir. Dikkat Eksikliği Hiper Aktivite Bozukluğu (ADHD) gibi belirli durumların, bu çeşitli beyin dalgası frekans bantları arasında olağandışı ilişkiler gösterdiği bilinmektedir.

Adolesan, ilaç kullanmamış DEHB erkekleri ve yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş normal kontrol denekleri, gözler açıkken istirahat halinde EEG ve EDA ölçümleri kullanılarak eş zamanlı olarak incelendi. DEHB ergenleri, kontrol denekleriyle karşılaştırıldığında artmış mutlak ve göreli Theta ve Alpha1 aktivitesi, azalmış bağıl Beta aktivitesi, azalmış deri iletkenlik seviyesi (SCL) ve azalmış sayıda spesifik olmayan deri iletkenliği tepkileri (NS.SCR’ler) gösterdi. Bulgularımız, DEHB’li ergenlerde artan yavaş dalga aktivitesinin devam ettiğini ve bu klinik grupta otonomik hipoarousal halinin varlığını göstermektedir. (Lazzaro ve diğerleri, 1999) [33]

1999’da Birleşik Krallık’ta yapılan çift-kör randomize bir çalışmada gösterildiği gibi, hemisferik senkronize sesler veya SAS programlarında kullanıldığı şekliyle binaural frekans diferansiyelleri beden ve zihin üzerinde beklenmedik etkilere sahip olabilir:

Genel anestezi altında ameliyat edilen hastalarda hemisferik senkronize seslerin, klasik müziğin ve boş kasetin olası antinosiseptif etkisi araştırıldı. Çalışma, çift-kör randomize bir tasarım kullanılarak 18-75 yaşları arasındaki ASA 1 veya 2 olan 76 hasta üzerinde gerçekleştirildi. Genel anestezi altında hemisferik senkronize seslerin çalındığı hastalar, klasik müzik veya boş bant dinleyen hastalara kıyasla önemli ölçüde daha az fentanil gerektirdi (ortalama değerler: sırasıyla 28 mg, 124 mg ve 126 mg) (p < 0.001). Yaş ve cinsiyetin etkilerini kontrol etmek için regresyon analizi kullanıldığında bu fark önemli olmaya devam etti. (Kliempt ve diğerleri, 1999) [34]

Daha önceki bir çalışma, beyin dalgası sürüklenmesinin öğrenme başarısını etkilediğini buldu:

Bu ön veriler, beyni zorlamak ve uyarmak için AVS (AudioVisual Stimulator) kullanımının, ebeveynler ve öğretmenler tarafından derecelendirilen zeka testleri, başarı testleri ve davranışlarda gelişmiş işlevsellikle sonuçlandığını göstermektedir. Sonuçlar, bu eğitimi takiben önemli bir gelişme olduğunu ve daha uzun eğitim süresinin daha fazla gelişme ile sonuçlandığını göstermektedir. (Carter & Russell, 1981) [35]

SAS, çoğu programda, dinleyicinin beyin dalgası etkinliğini nazikçe istenen duruma getirmek için tasarlanmış gelişmiş Binaural Frekans Diferansiyelleri (BFD) kullanır. Bu, Beta’dan Alfa veya Teta’ya gevşeme veya Teta ve Alfa1’den Beta’ya kadar hiperaktif davranışlardan mustarip danışanlar için olabilir. Gama dalgaları, hemisferler arası senkronizasyonu etkinleştirmek amacıyla yaygın olarak kullanılır. Solunum hızı sürüklenmesi, vücudu rahatlatmak veya harekete geçirmek için BFD programlarıyla iç içe geçmiştir.

Terapötik dil kullanarak ruhu etkilemek.

Terapötik dil, danışanların durumları farklı bir perspektiften görmelerine ve yaşamdaki seçeneklerini ve seçimlerini genişletmelerine yardımcı olmak için psikoterapide yaygın olarak kullanılır.

Terapötik etki, tarif edilemez olmaktan çok uzaktır ve terapistlerin aşılmaz karizmasına dayanır, somut eylemlerden ve üniversite öğrencilerinin psikoterapötik eğitiminde tanımlanıp kullanılabilecek etkileşimli bir yaklaşımdan kaynaklanır. (Blanchet ve diğerleri, 2005) [36]

Pek çok psikoterapötik yaklaşım, müşterinin mevcut yaşam durumu hakkındaki görüşünü yeniden çerçevelemek için metaforlardan yararlanır. Geleneksel peri masalları da metaforları yoğun bir şekilde kullanır ve metaforik hikayelerin kullanımı çocuklarla iletişim kurmanın etkili bir yolu olabilir.

Sonuçlarımız, tüm çocukların metaforları gerçek talimatlara tercih ettiğini gösteriyor. Bulgularımız ayrıca, içselleştirme semptomlarının ve daha yüksek bilişsel işlevsellik düzeylerinin metaforlara daha fazla uyum ile ilişkili olduğunu göstermektedir. (Heffner ve diğerleri, 2003) [37]

Geleneksel olarak psikoterapi, danışan ve psikoterapist arasında bire bir esasına göre yürütülür, ancak danışanın yaşına, durumuna ve genel ortamına göre uyarlanmış metaforlar ve terapötik dil kullanılarak önceden kaydedilmiş öyküler, amacı ile kullanılabilir. Örneğin, oyun alanındaki sosyal etkileşimlere ilişkin korkuları giderin veya güveni, başarı ve öz-değer duygularını artırın.

Müzik ve dile dayalı seanslara ek olarak, SAS yöntemi ayrıca hastaya uygun önceden kaydedilmiş Terapötik Dil Programlarından (TLP) yararlanır.

SAS nöro-duyusal aktivasyon yönteminin uygulanması.

SAS nöro-duyusal aktivasyon yönteminin uygulanması basittir. Müşterilerin önceden kaydedilmiş seçili programları her gün bir veya bir buçuk saat dinlemeleri ve iki ila üç hafta içinde en az 18 saatlik dinlemeyi tamamlamaları gerekir. Ardışık ilk beş günden sonra bir veya iki gün ara verilir. İyi kalitede tam boyutlu kulak üstü kulaklıklar kullanılır ve ses seviyesi düşük tutulur, tipik olarak 70 dBA civarındadır. Müşterinin programlara özel bir dikkat göstermesi gerekmemektedir, ancak birçok kişi özellikle hikayeye dayalı dil programları için bunu yapmayı tercih etmektedir.

SAS nöro-duyusal aktivasyon programlarının bileşenleri.

SAS nöro-duyusal aktivasyon yöntemi, yukarıda özetlenen bilimsel ilkelere dayalı olarak değişimi teşvik etmek için çok çeşitli teknikler kullanır. Programlar üç ana kategoriye ayrılır: Müzik, Dil ve Terapötik Dil Programları (TLP). Her kategorideki programlar, belirli Binaural Frekans Farkı (BFD) bileşenleri içerebilir. Çoğu program, hafif bir aktivasyon seviyesinden başlayarak kademeli olarak maksimum aktivasyona yükseltilerek tekrar hafif başlangıç seviyesine geri dönülerek derecelendirilir. Müşterinin ihtiyaçlarına uygun bir dizi aktivasyon seviyesi mevcuttur. Çeşitli nefes alma ve aktivasyon/gevşeme seviyeleri, farklı yaşlardaki müşterileri barındırabilir ve günün farklı saatlerinde uygulama yapabilir.

Özet.

SAS nöro-duyusal aktivasyon yöntemi, klinik tabanlı SAS Merkezlerinde bire bir uygulamadan okullarda ve hastanelerdeki grup ortamlarında ve özel müşteriler tarafından ev programları olarak çeşitli ortamlarda binlerce danışan tarafından kullanılmıştır. Müşterilerden, 27 farklı yetenek ve davranış alanını kapsayan program sonrası geri bildirim sağlamaları istenir – müşteri geri bildiriminin toplu sonuçları SAS web sitesinde yayınlanır . SAS kuruluşu, yönteme ilişkin akademik araştırmaları aktif olarak sürdürmektedir ve sonuçlar aynı web sitesinde bulunabilir.

Bu makalenin amacı, buna SAS nöro-duyusal aktivasyon yönteminin altında yatan bilimsel temelleri eklemektir. Yöntemin hem uygulaması hem de bilimsel temeli sürekli gözden geçirilmekte ve düzenli olarak güncellenmektedir.

Ancak Sokrates’in bilgeliğini hatırlamamız gerekiyor: “Tek gerçek bilgelik, hiçbir şey bilmediğini bilmektir.”

Steven Michaëlis, Londra, Mart 2013.

Referanslar:

[1] Pascual-Leone, A., Amedi, A., Fregni, F., Merabet, LB (2005). Plastik İnsan Beyni Korteksi. Yıllık Nörobilim İncelemesi 2005, Cilt 28: 377-401.

[2] Maguire, AE, Gadian, DG, Johnsrude, IS, Good, CD, Ashburner, J., Frackowiak, RSJ, Frith, CD (2000). Taksi sürücülerinin hipokampuslarında navigasyona bağlı yapısal değişim. PNAS, 11 Nisan 2000 cilt. 97 numara 8 4398-4403.

[3] Amerikan Odyoloji Akademisi (2010). Merkezi İşitsel İşleme Bozukluğu Olan Çocuk ve Yetişkinlerin Teşhisi, Tedavisi ve Yönetimine Yönelik Yönergeler. Amerikan Odyoloji Akademisi Klinik Uygulama Kılavuzları, sayfa 3, 24/8/2010.

[4] Weihing, JA, Musiek, FE (2007). Dichotic Interaural Yoğunluk Farkı (DIID) Eğitimi. İşitsel İşleme Bozuklukları: değerlendirme, yönetim ve tedavi. Çoğul Yayıncılık, 2007, 284-285.

[5] Turşu, JO (1982). İşitme fizyolojisine giriş. Londra, Academic Press.

[6] Rosenzweig, M. (1951). İşitsel kortekste iki kulağın temsili. Amerikan Fizyoloji Dergisi, 167, 147-158.

[7] Tunturi, A. (1946). Köpekte medial genikülat gövdeden akustik kortekse giden yola ilişkin bir çalışma. Amerikan Fizyoloji Dergisi, 147, 311-319.

[8] Hall, J. & Goldstein, M. (1968). Anestezi uygulanmamış kedilerin birincil işitsel korteksindeki tek birimlerle binaural uyaranların temsilleri. Amerika Akustik Derneği Dergisi, 43, 456-561.

[9] Takeuchi, H., Taki, Y., Sassa, Y., Hashizume, H., Sekiguchi, A., Fukushima, A., Kawashima, R. (2010). Yaratıcılıkla ilişkili beyaz madde yapıları: difüzyon tensör görüntülemeden elde edilen kanıtlar. Nörogörüntü. 2010 Mayıs 15;51(1):11-8. Epub 2010 17 Şubat.

[10] Banich, MT, (1998). Eksik Halka: Dikkat İşleminde Interhemisferik Etkileşimin Rolü. Beyin ve Biliş 36, 128–157.

[11] Scalf, PE, Banich, MT, Erickson, AB (2009). Interhemisferik etkileşim, işitsel bir seçici dikkat görevinde dikkat kapasitesini genişletir. Uzman Beyin Arş. 2009 Nisan;194(2):317-22.

[12] Velay, JL, Daffaure, V., Giraud, K., Habib, M. (2002). İşaret hareketlerinde interhemisferik sensorimotor entegrasyon: Disleksik yetişkinler üzerinde bir çalışma. Nöropsikoloji. 2002;40(7):827-34.

[13] Lazarev, VV, Pontes, A., Mitrofanov, AA, deAzevedo, LC (2010). Çocukluk otizminde EEG fotik sürüş tutarlılığında interhemisferik asimetri. Klinik Nörofizyol. 2010 Şubat;121(2):145-52.

[14] Lakmache, Y., Lassonde, M., Gauthier, S., Frigon, J., Lepore, F. (1998) Alzheimer hastalığında interhemisferik kopukluk sendromu. Proc Natl Acad Sci US A. 1998 21 Temmuz; 95(15): 9042–9046.

[15] Amagdei, A., Balteş, FR, Avram, J., Miu, AC (2010). Perinatal müziğe maruz kalma, uzamsal hafızayı kallozal lezyonlara karşı korur. Int J Dev Neurosci. 2010 Şubat;28(1):105-9. Epub 2009 6 Eylül.

[16] Sridharan, D., Levitin, DJ, Chafe, CH, Berger, J., Menon, V. (2007). Müzik ve Beyin. Neuron 55, 521–532, 2 Ağustos 2007.

[17] Trehub, SE (2003). Müzikalitenin gelişimsel kökenleri. Nat. Nörobilim. 7, 669–673.

[18] Cooper, GW ve Meyer, LB (1960). Müziğin Ritmik Yapısı. Chicago Üniversitesi Yayınları.

[19] Lehrdahl, F. ve Jackendoff, R. (1983). Üretken Bir Ton Müziği Teorisi. Cambridge, MA: MIT Basın.

[20] Devlin, JT, Raley, J., Tunbridge, E., Lanary, K., Floyer-Lea, A., Narain, C., Cohen, I., Behrens, T., Jezzard, P., Matthews , PM, Moore, DR (2003). İnsan Birincil İşitsel Korteksinde İşitsel İşleme için İşlevsel Asimetri. The Journal of Neuroscience, 17 Aralık 2003, 23(37): 11516–11522.

[21] Lust, JM, Geuze, RH, Van de Beek, C., Cohen-Kettenis, PT, Groothuis, AG, Bouma, A. (2010). Prenatal testosteronun çocuklarda dil lateralizasyonu üzerindeki cinsiyete özgü etkisi. Nöropsikoloji. 2010 Ocak; 48(2): 536-540.

[22] Kimura, D. (1961). Serebral baskınlık ve görsel uyaranların algılanması. Kanada Psikoloji Dergisi, 15(3), 166-177.

[23] Tommasi, L., Marzoli, D. (2009). Yeni araştırma, insanların dinleme için sağ kulak tercihini gösteriyor. 23 Haziran 2009, Springer Science + Business Media.

[24] Ward, D. (2006). Kekemelik ve Dağınıklık: Tedaviyi anlamak için çerçeveler. Hove ve New York: Psychology Press.

[25] Gordon, N. (2002). Kekemelik: görülme sıklığı ve nedenleri. Gelişim tıbbı ve çocuk nörolojisi, 44 (4): 278–81.

[26] Gitar, B. (2005). Kekemelik: Doğasına ve Tedavisine Entegre Bir Yaklaşım. San Diego: Lippincott Williams & Wilkins.

[27] Langille K. (2008). Frekans Ayırımı, Uyumsuz Olumsuzluk ERP’si ve Bilişsel Yetenekler. Tez, Nisan 2008, Psikoloji Bölümü, St. Thomas Üniversitesi, Fredericton, Kanada.

[28] Fransa, SJ, Rosner, BS, Hansen, PC, Calvin, C., Talcott, JB, Richardson, AJ, Stein, JF (2002). Yetişkin gelişimsel disleksiklerde işitsel frekans ayrımcılığı. Algı ve Psikofizik, 2002, 64 (2), 169-179.

[29] Mistlberger, RE, Bergmann, BM, Rechtschaffen, A. (1987). Suprakiazmatik çekirdek lezyonları olan sıçanlarda uyanma epizodu uzunlukları, bitişik uyku epizodu uzunlukları ve elektroensefalografik delta dalgaları arasındaki ilişkiler. Uyku, 10(1), 12-24.

[30] Clarke, AR, Barry, RJ, McCarthy, R., Selikowitz, M. (2001). Dikkat eksikliği/hiperaktivite bozukluğu olan çocukların EEG tanımlı alt tipleri. Klinik nörofizyoloji: Uluslararası Klinik Nörofizyoloji Federasyonu’nun resmi dergisi, 1 Kasım 2001, cilt 112, sayı 11, 2098-2105.

[31] Buzsaki, G (2005). Navigasyonun teta ritmi: yol entegrasyonu ve yer işareti navigasyonu, epizodik ve semantik hafıza arasındaki bağlantı. Hipokampus, 15 (7): 827–40.

[32] Weiss, S., Müller, HM, Rappelsberger, P. (2000). Teta senkronizasyonu, somut ve soyut isimlerin verimli bellek kodlamasını öngörür. Neuroreport: 3 Ağustos 2000, cilt 11, sayı 11, 2357-2361.

[33] Lazzaro, I., Gordon, E., Li, W., Lim, CL, Plahn, M., Whitmont, S., Clarke, S., Barry, RJ, Dosen, A., Meares, R. (1999). Ergen dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunda eş zamanlı EEG ve EDA ölçümleri. Int J Psychophysiol. 1999 Kasım; 34(2): 123-34.

[34] Kliempt, P., Ruta, D., Ogston, S., Landeck, A., Martay, K. (1999). Anestezi sırasında hemisferik senkronizasyon: intraoperatif nosisepsiyon kontrolü için ses bantları kullanan çift kör, randomize bir çalışma. Anestezi, 1999, 54, 769–773.

[35] Carter, JL, Russell, HL (1981). Öğrenme Engelli Oğlanlarda Beyin Dalgası Aktivitesinin İşitsel ve Görsel Sürüklenmesinin Pilot Olarak İncelenmesi. İstisnai Çocuklar Konseyi Yıllık Uluslararası Toplantısında sunulan bildiri (59., New York, Nisan 1981, Oturum A-3).

[36] Blanchet, A., Batt, M., Trognon, A., Masse, L. (2005). Etkileşimin gizli yapısı: nöronlardan kültür modellerine. Amsterdam, IOS Press, 2005.

[37] Heffner, M., Greco, LA, Eifert, GH (2003). Kaplumbağa Gibi Davranın: Çocukların Mecazi ve Gerçek Gevşeme Talimatlarına Karşı Verdiği Tepkiler. Çocuk ve Aile Davranış Terapisi, Cilt 25, Sayı 1, 2003.